Irma Libohova vargje të motrave, e kush nuk do t’a gjente veten në to…

Të gjithë që kanë motra do ta gjenin plotësisht veten në vargjet e këngërtares Irma Libohova. Kushtuar motrave të saj poezia vërtet që emocionon.

Nëse Erandën dhe Irmën jemi mësuar që t’i shohim  përherë në ekran, Shqiponja, motra tjetër e tyre ruan  një profil disi më të panjohur. Por gjithsesi jo pak herë ato shihen bashkë në shoqërinë e njëra-tjetrës.

Nga zënkat për veshjet, te dashuria për muzikën, te mungesa e fustanev, këto janë vetëm disa nga ndodhitë që Irma i ka ktheyr në vargje.

POEZIA E PLOTË E IRMA LIBOHOVËS:

Fëmijëria jonë

Sa të vogla kemi qenë 
Sa shumë të trija jemi zenë,për një bluzë 
Shpesh na ngrinte buzëqeshja ,porse kënga,na rrinte në buzë

Endrra fëmije,që s’u plotësuan dot.
Ndonjë shuplakë kemi ngrënë dhe fare kot.

Dy fustane ne i kishim,
por tre motra ne ishim.
Grindeshim.
Kush do ta vishte më parë?

Lahej ,thahej fustani atë natë 
Që në mëngjes motërza t’a vishte prapë.
Shuhej zjarri dersa’bëhej hi. 
Duhej fustani,ishte vit ‘i ri

Sa shumë vite kanë kaluar 
porse prapë, ne atë kohë e kujtojmë 
Dhe fustanin tonë të dashur 
nganjere e pikturojmë.

Fëmijëria ime bukur,
dhe pse sot unë jam e lumtur
Hapi krahet! E më merr ti prapë.

Jemi,jemi sic kemi qenë. 
Lozonjare dhe çapkëne 
fëmijëria na ka lënë.

Shpirtin si deti të thellë e të pa ane.
Zemrën bujare,dhuratë nga prindërit tanë 

(E.K/SHUPLAKA)