Mjekia pediatre Lira Gjika, me anë të një shkrimi të publikuar në Facebook, ka trajtuar sjelljen e të rriturve kur janë të shoqëruar me njëri- tjetrin përballë fëmijëve.
Gjika shpjegon disa skena të zakonshme sipas saj nxitin “erësirën” në shpirtin dhe mëndjen e fëmijës, që ndërtojnë “muret e heshtjes” ndërmjet fëmijës dhe vetes, dhe ndërmjet prindit e fëmijës.
Postimi i plotë:
“Mbylle se ta vesha”, “as gëk mos të bësh, dëgjove?” dhe pastaj kthehen nga njëra tjetra, apo njëri tjetri dhe vazhdojnë: “oj, se nuk na la rehat”. “e duan nga një shpullë”, “ohu s’kemi nerva”.
Këto shprehje, të shoqëruara me shikimin e ngrysur prej të rrituri të inatosur, pse ju prish qetësia e vet, dëgjohen e shikonen njëlloj, në lokale moderne, apo lokale të thjeshta dhe në rrugët e Tiranës. Këto shprehje përdoren, pa dallim nga të gjithë të rriturit me shkollë apo pa shkollë, nga nënat dhe baballaret, nga gjyshe dhe gjyshër.
Prindër, që flasin gjysma anglisht e gjysma shqip dhe gjyshër e gjyshe, që flasin si të munden, në këtë “pikë” janë njëlloj.
Ndërsa fëmija aty në cep, me një pako patatina apo cocacola në dorë, me lot në sy dhe i fyer e i trembur brenda vetes, e mbush shpirtin me inat dhe dyshime.
Janë këto skena “të vogla” të cilat, nxitin “erësirën” në shpirtin dhe mëndjen e fëmijës, që ndërtojnë “muret e heshtjes” ndërmjet fëmijës dhe vetes, dhe ndërmjet prindit e fëmijës.
Këta të rritur, prindër dhe gjyshër, që nuk lenë lodër pa u blerë fëmijëve, e humbin durimin në çast, kur u prishet terezia dhe harrojnë që janë në publik. Të rritur, që për pak tolerancë, nga ana e tyre, shkatërrojnë në publik, vetëvlerësimin që fëmija po përpiqet të ndërtojë me mundim.
(M.Q/Faxweb)
Discussion about this post