Analisti i njohur Artur Zheji e ka quajtur të gabuar daljen e kolëgëve të tij në debatin e mbrëmjes së kaluar në Teatrin e Operas me kryeministrin.
Në një editorial me titull: “Ju dhunoj me Policinë time! Se për ju s’më rruhet!” në 360gradë Zheji ka shkruar: “E dëgjova me pështjellim rraskapitës, debatin e Rakipllarit, Lelës dhe Gjekmarkajt me
Kryeministrin, befas në një formë të mirë fizike dhe të eksituar për mrekulli mendërisht. Porse gazetarët ishin tërësisht gabim që në rrënjë, sepse morën seriozisht, një njeri, krejtësisht të përgatitur për të gënjyer nga “a”-ja deri te “zh”-ja, por edhe për të shpallur botërisht mosçarjetrapi qeverisjen e vet!
Të marrësh seriozisht një debat publik të tillë, do të thotë ti japësh mundësi Km-së, që përmes vetëviktimizimit, të bëjë sikur pastrohet, nga mëkati zymtak i shkatërrimit të Teatrit. Pyetjet shpesh plot dhimbje, të sinqerta dhe serioze, tingëllojnë qesharake, ndaj një personi rrahës dhe dhunues, që tallet me të rrahurin në panel.
Pavarsisht sarkazmës dhe ironisë, të qeshurat e shpeshta të Lelës ndaj gallataxhiut, ruajna Zot, mos të jenë shprehje të një “sindrome të Stokholmit”, e pra dashuria e të kidnapuarit për kidnapuesin, vetëm sa e relativizuan deri në dhimbje, krimin urbanistik të 17 Majit, urdhëruar nga Km-ja”.
NGA ARTUR ZHEJI
Mesazhi fillimisht i koduar dhe fillimisht i fshehur, duke prishur Teatrin Kombëtar, nga ana e KM-së, me forca të shumta anti-terroriste, që është qartësisht një sprovë e hapur force dhe harbutërie, u dha ditën për diell. Mesazhi kryeministror përmes veprimeve të natyrës paramilitare policore dhe fjalëve të tij të drejtpërdrejta, thotë:
“Ju këpus në mes dhe s’më rruhet! Me Policinë time të Re, që themelova me Sajmir Tahirin dhe e blindova dhe e çelikosa me Lleshajn, ju shtroj në dru dhe s’ju lë as të qani e të ankoheni në Gjykatat që unë, kontrolloj! Pa u druajtur për kamerat, për dëshmimtarët dhe për reagimet e opinionit publik!… Se thjeshtë e qartë s’më plas!”
E dëgjova me pështjellim rraskapitës, debatin e Rakipllarit, Lelës dhe Gjekmarkajt me Kryeministrin, befas në një formë të mirë fizike dhe të eksituar për mrekulli mendërisht. Porse gazetarët ishin tërësisht gabim që në rrënjë, sepse morën seriozisht, një njeri, krejtësisht të përgatitur për të gënjyer nga “a”-ja deri te “zh”-ja, por edhe për të shpallur botërisht mosçarjetrapi qeverisjen e vet!
Të marrësh seriozisht një debat publik të tillë, do të thotë ti japësh mundësi Km-së, që përmes vetëviktimizimit, të bëjë sikur pastrohet, nga mëkati zymtak i shkatërrimit të Teatrit. Pyetjet shpesh plot dhimbje, të sinqerta dhe serioze, tingëllojnë qesharake, ndaj një personi rrahës dhe dhunues, që tallet me të rrahurin në panel.
Pavarsisht sarkazmës dhe ironisë, të qeshurat e shpeshta të Lelës ndaj gallataxhiut, ruajna Zot, mos të jenë shprehje të një “sindrome të Stokholmit”, e pra dashuria e të kidnapuarit për kidnapuesin, vetëm sa e relativizuan deri në dhimbje, krimin urbanistik të 17 Majit, urdhëruar nga Km-ja.
Sepse nuk duhet ta heqim nga koka, për ata që kanë ende një kokë (përveç portofolit në vend të kokës), që Qeveria e sotme e Km-së, pas shkatërrimit të Teatrit Kombëtar, ka themeluar Mosçarjetrapizmin, si metodë dhe si model qeverisjeje dhe mbi të gjitha si mënyrë qasjeje publike, në të gjitha dimensionet. Me të gjithë, pa përjashtim!
Dhe haptas kuptohet, se është Dobësia e thekshme Opozitare, kompromentimi financiar i segmenteve të saja të rëndësishme, të shitura dhe të blera, është padyshim burimi i forcës dhe englendisjes Mosçarjetrapiste kryeministrore!
Km-ja është shumë i qartë në këtë pikë, ay zotëron numrat dhe kontrollon pazaret nën tavolinë, kontrollon rrjetet, kontrollon çdokend në PS dhe nuk i duhet as edhe të përdorë furçë tjetër, përveç furçave plot gallata dhe teatralitet të debateve Tv.
Padyshim pra, me ministrin Lleshaj në krahun e tij të djathtë, me një shumicë ministrash joidentitarë në Kuvend, me një Kuvend, mbushur me “deputetë” që ngrenë dorën për një rrogë dhe ca dieta dhe ndonjë zarf nën tavolinë, me një “partisocialiste”, krejt të nënshtruar, dukshëm, Km-ja, me mosçarjetrapizëm, do kalojë nga fitorja në fitorje.
Sidoqoftë, meqë e shoh kaq të zymtë, uroj të përgënjeshtrohem. Ndoshta Kujtim Gjuzi dhe Rudina Hajdari, mund t’ja dalin të ndryshojnë ekuilibrat politikë, ose e thënë ndryshe: “Paçen, merreni vetëm me lëng, se mishi u ka mbaru”…
