Djali me vrimë në zemër: Çmendem pas tropojanes, familja e saj do ta fejojë, ju lutem më ndihmoni

Një i ri shqiptar që është lindur dhe rritur në Gjermani kërkon ndihmë  për të përfunduar me njeriun e zemrës, vajzën 22-vjeçare nga Tropoja. Djali i dashuruar pothuajse gjithë jetën e ka kaluar nëpër spitale, për shkak se ka lindur me një vrimë në zemër, ai shprehet për Jeta OSH Qejf se ka  gjetur lumturinë pranë një tropojaneje por gjërat janë të vështira.

Familjarët e vajzës po mendojnë ta fejojnë 22-vjeçaren tani ose ta nisin në Angli tek halla e saj për të punuar. Ajo që kërkon djali janë vetëm 2 unaza për të kërkuar dorën e të dashurës në mënyrë që dashuria e çiftit mos të marrë fund në këtë mënyrë.

Ky është rrëfimi prekës i 24-vjeçarit:

Përshëndetje J.O.Q. Jam i djalë 24 vjeç. Jam i lidhur me i vajzë, famija e saj do me e dërguar jashtë shtetit dhe kjo do përmbyste gjithë botën për mua. E vetmja gjë që më bën të jem i lumtur është ajo. Ajo është gjithçka për mua. Kam frikë që do e humbasë. Familja e saj është me të vjetrën dhe do i fejesë të shpejtë. E vetmja gjë që do më bënte mos ta humbja dashurinë e jetës time do ishte fejesa, por që problemi qëndron që jam momentalisht pa punë dhe s’kam fuqi t’i gjej lekët që t’i bleja unazat. Ajo është dashuria ime e jetës dhe nuk dua ta humbas. Do ju lutja për i ndihmë të shpejtë, mbase janë duke i përgatitur pashaportën e saj për të ikur. Unë jam lind dhe rritur në gjermani. Jeta ime nuk ishte dhe aq e bukur, më shumë kam ndejtur nëpër spitale se në liri… jam lind me një vrimë në zemër. Tani në Tiranë. Te tezja e babajit tim, por dhe tezja jeton në i shpi të vogël me vetëm 1 dhomë. Unë e kam içik të vështirë me gjuhën shqipe se jam lind jashtë dhe prandaj e kam içik të vështirë të gjej 1 punë ktej. Vajza është nga Tropoja por jeton me familjen në Tiranë. Dje mbushi 22-vjeçe. Ajo ka filluar një punë si kamariere. Halla e të dashurës sime jeton në Angli dhe do që ta marri andej që të ndihmojë tek shpija dhe të punojë e jetojë andej. Unë s’dua ta humbas, edhe i her që m’u duk që çdo gjë do shkojë mirë, që më ka falë Zoti një engjëll po më duket që gjithçka do mbetet i ëndërr e bukur. Por nuk dua ta humbas, nuk dua të vuajmë gjithë jetën. E duam njëri tjetrin. Të lutem, u drejtova juve me i shpresë të ë vogël. Nuk mundem të rri pa atë vajzën. E dua shumë. (J.V/Shuplaka)