“Dje përpak ika”, Ilir Kadia jep mesazhin e fortë: Të mos ishin miqtë do isha tek të vdekurit e mi

Ish-zëdhënësi i Sali Berishës, Ilir Kadia ka ndarë me ndjekësit e tij në rrjetet sociale një eksperiencë të hidhur që i ka ndodhur ditën e djeshme, si dhe ka dhënë një mesazh të fortë në lidhje me raportet që duhet të kemi me të afërmit, të njohurit por jo vetëm.

“Dje në këtë kohë përpak ika! Ndoshta nga ecja e ndjejtja në vapë a ndoshta nga rënia e sheqerit por e pashë pisk punën! Të mos ishin miqtë e shokët devollinj tani në këtë orë do isha nisur për të takuar nga afër dhe jo në ëndërr të vdekurit e mi!”, shkruan Kadia.

Ai vijon më tej duke thënë se që herët në mëngjesin e sotëm ka dalë nga shtëpia dhe ka përshëndetur të njohur e të panjohur, miq e amriq që sipas tij krijohen edhe për një vend parkimi apo qese të harruar plehrash.

Kadia tregon se edhe dy djemve të vegjël u kishte dhënë para që të blinin akullore të mëdha dhe argumentum se të gjithën këtë e ka bërë nga “frika që po të vdes mos varrosem si njeri pa njeri e të harrohem ditën tjetër!”.

Reagimi i plotë i Ilir Kadia:

Jeta. 
Dje në këtë kohë përpak ika! Ndoshta nga ecja e ndjejtja në vapë a ndoshta nga rënia e sheqerit por e pashë pisk punën! Të mos ishin miqtë e shokët devollinj tani në këtë orë do isha nisur për të takuar nga afër dhe jo në ëndërr të vdekurit e mi! Sot, me tu hapur dita, dola nga shtëpia e përshëndesja të njohur e të panjohur, miq e armiq! Armiqtë nuk ishin për vite të tëra as serbë as grekë! Ishin nga Tepelena a Devolli, fqinj që për hiçgjë u mbaja e më mbanin mëri! Hiçgjë dmth për punë uji, a vend parkimi, a qese e harruar plehrash për të kapur autobuzin pranë shtëpisë time, a mbajtje kokë mënjanë kot ata njëherë e unë njëqind herë, a mos dërgim ftesë për dasëm unë atyre ata mua…! Dola nga shtëpia dhe jo vetëm atyre të gjithëve u fola i pari por edhe dy djemve çamarrokë që më këputën lulet që me mëngjes u dhashë lekë të blinin akullore të mëdha me luleshtrydhe. 
Ja kështu! Nga frika që po të vdes mos varrosem si njeri pa njeri e të harrohem ditën tjetër! Se njeriu i harruar është i vdekur që së gjalli! Por edhe asaj bote ta kem një tufë lule, domosdo!

(F.GJ/FAXWEB.AL)