Studiuesi Kastriot Dervishi, në një postim në rrjetet sociale ka nxjerrë informacione në lidhje me një kamp pune për të internuarit në Valias të Tiranës.
Kampi me tela me gjemba sipas asj që shkruan Dervishi ka shërbyer si vend internimi edhe për 800 fëmijë, sikurse edhe për 200 gjermanë.
POSTIMI I DERVISHIT:
Kampi tela me gjemba nr.3 (në fund nr.5), në Valias, Cërrik dhe Tiranë, në vitet 1948 – 1953
Një prej kampeve tela me gjemba më të panjohur është ai që njihet me numrin 3 e më pas atë 5. Ky kamp ka përndjekur kryesisht shqiptarë nga jugu i vendit dhe pjesëtarë të minoritetit grek. Kampi është çelur në vitin 1948 pranë fermës “Ylli i Kuq” në Valias nëpër çadra e stalla, shtëpi të vjetra. Këtu janë mbajtur për punë të detyruar të internuar dhe të burgosur. Në fillim, kampi shërbeu si vend për grumbullimin e “monarko – fashistëve grekë”, por edhe robërve gjermanë. Të internuarit punonin në bujqësi. Sipas raportit të datës 13.8.1948 në punë dilnin 89 të internuar, përfshi edhe fëmijët për 3 orë në ditë. Në janar – maj 1950 punuan këtu rreth 200 robër gjermanë, të cilët regjimi “nuk i edukoi dot politikisht”.
Sipas të dhënave të vitit 1950 në Valias ishte kjo dinamikë vjetore e të internuarve:
-Gjithsej: 475 – 820 veta.
-Burra 70 – 152
-Gra 164 – 130
-Fëmijë 500 – 800
Në vitin 1951 në kamp mesatarisht sipas gjithë muajve të vitit ishin:
-Gjithsej: 741 (janar) – 872 (shtator)
-Burra 161 – 193
-Gra 284 – 325
-Fëmijë 296 – 350
Në vitin 1952 në kamp mesatarisht sipas gjithë muajve të vitit ishin:
-Gjithsej: mesatarisht deri 400 të internuar.
-Burra rreth 120
-Gra rreth 190
-Fëmijë rreth 90
Në vitin 1952 kampi zhvendoset në Cërrik. Në dokumentet që kemi trashëguar (gusht 1952) të komisionit të internimeve fillojnë të duken vendimet për dëbime në “kampin e Cërrikut”. Kampi ka funksionuar deri në fund të vitit 1952. Këtu kanë punuar në ndërtimin e uzinës së naftës.
Të internuarit janë shpërngulur dhe vendosur në kampin Tiranës (fabrika e tullave) i cili mori numrin 3. Te fabrika e tullave u sollën edhe të internuarit e shëndoshë që rrinin në Tepelenë. Puna këtu ishte me turne, çdo turn e kishte normë të prodhonte 20.000 tulla, për të ndërtuar shumë pallate në Tiranë. Pasi kampi i Cërrikut është mbyllur, numrin 3 e merr kampi i Kamzës. Por numrin e nuk e mbajti më shumë se disa muaj. Pasi kampi i të burgosurve 5 (më vonë reparti 305) mori numrin 3, kampi i të internuarve Kamëz mori përfundimisht numrin 5. U mbyll në vitin 1953 me mbylljen e kampeve tela me gjemba.
Bashkëlidhur statistikat e internimeve të vitit 1952
(B.H/Shuplaka)
