Gjatë një takimi të kryeministri, Edi Rama në qytetin e Burrelit, një e moshuar ka “rrëmbyer” mikrofonin dhe i renditur atij një sërë shqetësimesh.
Por me batuta e me humor Rama ka ditur t’ia dalë mbanë, me të qeshur ai i thotë se po ta kishte njohur do ta bënte deputete.
Bashkëbisedimi i Ramës me të moshuarën:
Rama: Jepja mikrofonin asaj zonjës aty poshtë, se këtu në Mat, gratë e bëjnë ligjin (të qeshura). Po, pse kush e bënte ligjin, Ahmeti apo Geraldina, si thoni ju?
E moshuara: Përshëndetje të gjithëve. Ti je Kryeministri i Shqipërisë. Dhe ne kemi besim te qeveria, te pushteti, por ama në qytetin e Burrelit unë jam pensioniste me 140 mijë lekë, që kam punuar 33 vjet në Postë-Telekomunikacion. Jam qytetare e Burrelit, e vjetër, bashkë me të gjithë prindërit e mi. Qejf kam të më dëgjosh deri në fund, se jam nëna juaj.
Rama: Unë po të dëgjoj, po do që të të çohem edhe në këmbë, po çohem
E moshuara: Tani ne qytetin e Burrelit, këtë pasuri qe kemi ne, mieniere, krom, dru, gjithçka dhe qyteti i Burrelit është më i varfëri në të gjithë zonat e Veriut. Kromi jonë shkon në Tiranë, shkon në Turqi, shkon në Kinë, gjithandej dhe rrugët tona janë shtrembra-shrembra e shema-shema. Jam duke shkuar 80 vjeçe. Më vjen shumë keq për qytetin e Burrelit, pasi ka qenë qytet lulesh, qytet mollësh, më i miri në zonën e Veriut… Hidrocentrali i Burrelit më ka zënë në 300 dynym tokë në Ulëz, “Karl Marksi” dhe “Frederik Engelsi”. Ça t’i bëj mor zoti Kryeministër, unë kam që nga 2014 pa paguar dritat, ti thuaj do të fus në burg.
Rama: Mirë, dakord, dakord e mora vesh…
E moshuara: Edhe unë do të flas deri në fund, pasi i kam dhe dy-tre pyetje
Rama: Ti do të flasësh, por do të flasin edhe të tjerët
E moshuara: Për atë pronën atje, s’më ka dhënë askush asnjë dhjetë qindarkësh. Dhe unë kam dashur ta paguaj dritat, por me kanë ndodhur disa fatkeqësish. Pra, s’jam e zonja kurë të paguajë 2014-n… Kam një lokal me të vogël me katër tavolina.
Rama: Ah, paske dhe një lokal të vogël
E moshuara: Po, e kam hapur për vete, as kam zënë tokë, as kam zënë trotuar, e kam bërë për t’i shtuar ca lekë pensionit. Çfarë taksash të paguaj unë?
Rama: Pse e mban hap, mbylle?
E moshuara: Çfarë të ha?
Rama: Domethënë, për këtë punë e ke bërë lokalin, apo jo?
E moshuara: Vajzën e djalit e kam psikologe, por ka dy vjet që rri në shtëpi. S’ka të punojë, ku të punojë? Pasi njëri merr hallën, njëri merr tezen. S’kem këllqe. Unë e di që keni shumë punë, dhe ti besoj se po mundohesh me punu, por s’të lë kush me e bë. S’të lë shoku tënd që ke në Tiranë që leh si qen.
Rama: Kush është ai? Mirë, tashti unë s’të kam njofur ty më përpara, pasi pa asnjë shaka sot ti do të ishe deputete në parlament, por nuk të kam njof më përpara. Të siguroj do të ishe deputete sot, 100%. Por s’të kam njofur më përpara, ky është faji i partisë që nuk prezanton me oratoret e vërteta të komunitetit. Sot ti ngrite të gjitha problemet e Shqipërisë.
(S.SH/Faxweb)
