Gazetari Denis Dyrnjaja ka zgjedhur që ta nisi mëngjesin e kësaj të diele duke u rikthyer në kohë dhe duke u bërë nostalgjik për fëmijërinë e tij.
Me anë të një statusi në Facebook ai shkruan se i mungon e diela e dikurshme, pasi sipas tij ishin ditë gumëzhitësë dhe se kishte një llojë hareje të pakuptueshme.
Më tej ai kujton se ndonjë fshatar vinte me gomar mes pallatesh e sillte domate zemërkau, fiq ose bostan me kosha druri të thurur me thupër të hollë.
Postimi i plotë
Mungon e diela
Të dielat ishin ditë gumëzhitësë dikur. Në voglinë time kujtoj radiot që gumëzhinin shtëpiave me ballkonë hapur, melodramat për fëmijë në mëngjes në orën 8:30, ehhh zëri i Xhelil Aliut apo Pirro Malavecit më kumbon ende ndër veshë në valët e Radio Tiranës, e vetmja në atë kohë.
Pastaj vijonte programi me anketën muzikore, Parashqevi Simaku, Anita Bitri (e ndjerë tashmë) Morena Reka apo Luan Zhegu etj këngëtarë. Se desh harrova Kozma Dushin me këngën hit të asaj kohe “EJA O SHOKU YNË”?. Kishte një lloj hareje të pakuptueshme. Njerëzit ishin të varfër në pasuri, por kishin më shumë hare komunitare. Diku përgatitej një drekë, dhe erëzat aromatizonin pallatin, baballarët bënin pazaret e ditës.
Ndonjë fshatar vinte me gomar mes pallatesh e sillte domate zemërkau, fiq ose bostan me kosha druri të thurur me thupër të hollë. Rrugët dhe sheshet para pallateve zhurmonin nga fëmijët që lojën më të përhapur kishin futbollin, lagje më lagje. Është i paharrueshëm Gega i famshëm me karrocën e tij ambulante të akulloreve dhe shprehja Erdhi Akullorjaaaaaa. Rendnim si të marrë për akullore me kaush 5 ose 10 lekëshe sipas mundësisë. Pijedashesit merrnin ndonjë fërrnet e kafe në mëngjes dhe ajo aroma e pastiçerisë është e papërsëritshme me zhurmën e ekspresit. Dukej si një puzzle i madh që të gjithë plotësonin atë mozaik për një të dielë të zhurmshme por të bukur. Mungon e diela!
(M.Q/Faxweb)
Discussion about this post