Nga Armand Shkullaku
“Në Shqipëri ka punë, por nuk ka profesionistë”, ka thënë Edi Rama dhe ka të drejtë. Bashkia e Durrësit është shembulli ku vendet e punës u ofrohen bujarisht “profesionistëve” të vërtetë.
Edi Rama ka thënë gjithashtu, ndërsa legjitimonte koalicionin e tij me Ilir Metën, se krimi dhe korrupsioni në Shqipëri nuk janë çështje individësh, por sistemi. Vangjush Dako është përsëri shembulli më eklatant që ka prodhur sistemi i Edi Ramës.
Gjushi, në rastin e garancisë për të dënuarin Lul Berisha, duke i ofruar atij një vend pune në Bashki nëse dilte nga burgu, duket plotësisht i pafajshëm. Ai jo vetëm nuk ka bërë ndonjë akt të ndryshëm nga ato të shefit të tij kur ky ka përzgjedhur kryetarëbashkish, deputetë, drejtorë e administratorë publikë me tëkaluar kriminale, por në fund të fundit Gjushi është i pafajshëm edhe si individ duke qenë se ai vetë është një produkt i këtij sistemi. I sistemit që ka ngritur kryeministri që drejton vendin.
Vangjush Dako dikur ka qenë në punë të vetë. Bënte dhe shiste beton, herë me parà, herë me klering e herë veresie. Thonë që ka qenë biznesmen i ndjeshëm dhe që nuk i kursente nderet. Vazhdoi të ishte i tillë deri ditën kur kryetari i PS e peshkoi në rrjetën e sistemit të tij dhe e projektoi si një nga njerëzit kryesorë, duke i dhënë në duar drejtimin e bashkisë së dytë mëtë rëndësishme në vend.
Papritur, Gjushi hyri në rrethin e njerëzve të afërt të kryeministrit. Atij iu besua Durrësi për tre mandate radhazi, iu la nën hyqëm CEZ, një nga ndërmarrjet më fitimprurëse publike, iu dhanë miliona nga Rilindja urbane… Gjushi, ashtu si betoni në ndërtime, u bë i pazëvendësueshëm në ndërtimin dhe mbajtjen në këmbë të sistemit të ri të Edi Ramës. Ai ulej në tryeza me kryeministrin, udhëtonte familjarisht me të, tregonte barsaleta si ai, mendonte si ai dhe në fund… veproi si ai. Prandaj Gjushi nuk ka faj. Nuk bëri asgjë që të binte në kundërshtim me sistemin ku e kishte kurthuar shefi i tij.
A nuk kishte vepruar njëlloj edhe Edi Rama në prag të zgjedhjeve parlamentare apo lokale? Në fillim ai ishte justifikuar se personat me të kaluar të dyshimtë i kishte afruar për të mbrojtur votat nga Sali Berisha. Pastaj tha se nuk e dinte që ata të kishin bërë krime në të kaluarën. Në fund deklaroi se të zgjedhurit e tij nuk kishin bërë ndonjë krim të madh, por kishin ndërruar emrin për arsye dokumentash. Dhe sot thotë se nuk ka ndonjë vendim gjykate për t’i shkarkuar ata.
Dhe sigurisht që ky sistem diku do të shfryjë e diku do të shpërthejë. Prandaj nuk është rastësi që një deputet del dhe qëllon me armë qytetarët, që një tjetër fsheh trafikantë në makinën e tij, që dikush bëhet trim dhe godet kolegët e kërcënon gazetarët, që njëri kapet me brekë nëpër këmbë e tjetri drejton bashkinë nga arresti shtëpiak. E dhjetra të tjerë që u shtrojnë pistat avionëve të drogës, që u vjedhin ilaçet të sëmurëve, që e përdorin paranë publike për xhepat e klientëve dhe miqtë e partisë.
Garancia e Gjushit nuk ishte një rastësi, ishte vetëm një rast brenda fenomenit të qeverisjes së Ramës. Edhe Gjushi ka menduar, njësoj si shefi i tij, se ndoshta Lul Berisha është i vlefshëm si punonjës bashkie përpara zgjedhjeve. Prandaj ai nuk ka faj. Mjafton të shohësh reagimin e kryetarit të Bashkisë sëDurrësit (ku ka përfunduar ky qytet!) për të kuptuar kriminalizimin e një sistemi që shkëlqen në naivitetin justifikues të Dakos. “I ofruam punë vullnetare, pa pagesë, të pastrojë rërën e plazhit”, etj etj, ndërkohë që asnjë vendim gjykate nuk ia kishte kërkuar këtë Gjushit.
Përkundrazi ishte ai që iu vetëofrua gjykatës për t’i dhënë një garanci më shumë në lirimin e një tëdënuari. Dhe Gjushi këtë e ka bërë me lehtësinë e buzëqeshjes sëtij, sikur të bëhej fjalë për një të dënuar për pakujdesi në punë dhe jo të dikujt që vuante dënimin për pesë vrasje.
Vangjush Dako me siguri sot as nuk e çon ndërmend dorëheqjen. Dhe me të drejtë. Ai s’ka bërë asgjë më shumë se kryeministri. Ai ka zbatuar platformën e sistemit të Rilindjes. Nëse do ishte ndryshe, do të duhej që menjëherë kryeministri ta shkarkonte atë. Por Edi Rama nuk mund t’i vërë shkelmin pjellës së tij. Jo Gjushit në këtë rast, por të të gjithë gjushërve që sot janë të vetmit garantë të pushtetit të tij. Largimi i Gjushit do të ishte goditje edhe për ta dhe Rama nuk ka ndërmend të godasëvetveten. Ai nuk di mënyrë tjetër për të konkurruar politikisht, jashtë këtij sistemi.
*Publikuar në gazetën ”Mapo”
Discussion about this post