Heather Armstrong dikur quhej ‘Mbretëresha mami e Blogereve’ nga revista ‘The New York Times’.
Por prej dekadash, ajo vuante nga depresioni i vështirë për t’u trajtuar, si dhe nga depresioni pas lindjes.
Dy vjet më parë, ajo u regjistrua në një klinikë që përdor propofol, një anestetik i cili e ul aktivitetin e trurit në pothuajse zero, duke e bërë ‘gati të vdekur’.
Në librin e saj ‘Valedictorian of Being Dead’, Armstrong flet për depresionin, trajtimin e saj të guximshëm eksperimental dhe jetën në anën tjetër të 10 vdekjeve.
Heather Armstrong ka disa pretendime për famë, por asnjëri nuk qëndron aq shumë sa titulli i librit të saj të ri: ‘The Valedictorian of Dying: Historia e Vërtetë e Dhunës, 10 Kohë për të Jetuar’.
Armstrong, një nënë 43-vjeçare, ka vdekur 10 herë. Dhe si rezultat, ajo pretendon të ndihet më e gjallë se kurrë.
Ajo ka qenë “mbretëresha e blogereve mami” (një titull i dhuruar nga The New York Times Magazine), një influencuese, një drejtoreshë komunikimi dhe për 15 vitet e fundit, një nënë.
Por Armstrong ka qenë gjithashtu në depresion, në të gjitha këto faza. Në fakt, ajo luftoi me sëmundjen mendore që nga kolegji, i tha ajo Vox.
Kjo ishte deri në momentin që një psikiatër i sugjeroi që ajo të nënshkruajë një trajtim klinik që përdor propofolin, një anestetik, për të heshtur trurin – duke e çuar pacientin në mënyrë efektive drejt vdekjes së trurit – në një përpjekje të fundit për të trajtuar depresionin e saj të përkeqësuar.
Ajo u rrit në kishën e Mormonit, dhe më pas u dëbua nga vendlindja e saj në Tennessee, pasi braktisi kishën e saj (në ankthin e familjes së saj) pas kolegjit në Universitetin Brormam Young (BYU) Mormon.
Nga atje, ajo u bë një zhvilluese e suksesshme ëebi dhe pastaj një blogere e suksesshme duke lënë punën e sajnë zyrë.
Ajo ishte e martuar, shtatzënë dhe në depresion, një nënë e re dhe në depresion, e divorcuar dhe në depresion, dhe një nënë e vetme e vetme dhe e dëshpëruar.
Edhe në kulmin e karrierës në fushën e marketingut me ndikim, kur ajo mund të ishte shtylla e vetme e familjes për familjen e saj prej katër vetësh, duke marrë 40 mijë $ në reklamimin e parave në muaj, Armstrong u përpi nga depresioni.
Ajo është një ndër 300 milionë njerëzit në botë që luftojnë me depresion dhe që kanë ‘trajtim rezistent’ dhe disa forma të çrregullimit, që do të thotë se simptomat e tyre nuk u përgjigjen tërësisht apo aspak trajtimeve standarde, duke përfshirë terapi dhe antidepresantë.
Armstrong ndjeu se ajo do të provonte gjithçka, duke përfshirë mbi 10 medikamente për ankthin e saj dhe një ‘ndërhyrje’ në një strukturë psikiatrike në spital në 2004.
“Kur Leta lindi, të gjitha këto instinktet e nënës u ndezën: instinkti për të mbrojtur, për të ushqyer, për të ngushëlluar”, shkruan ajo në librin e saj.
E pamundur për të fjetur, Armstrong kaloi në gjendje spiraleje.
Edhe pse shtatzënia dhe pasojat e saj u bënë më të lehta me vajzën e saj të dytë, Marlo, vite më vonë, pas përfundimit të martesës së saj, ajo u godit nga një mendim i vazhdueshëm vetëvrasës para se të kontrollohej në repartin psikiatrik.
Pas lindjes së vajzës së saj të parë, Leta, tani 15 (majtas), Armstrong ishte kaq e dëshpëruar dhe e shqetësuar saqë nuk mund të flinte, duke përfunduar në kujdesin psikiatrik ambulator
Një psikiatër i tha asaj për një trajtim klinik në Universitetin e Utah.
Në thelb, mjekët do ta ngadalësonin trurin e saj për 15 deri në 18 minuta, duke e bërë atë pothuajse të vdekur. Ata do ta bënin këtë 10 herë, në pak më shumë se një javë.
Ajo që ata do të bënte ishte të administronte me kujdes propofolin, një ilaç që përdoret për anestezi, për të aktivizuar tërësisht aktivitetin e trurit të Armstrong.
Ideja erdhi nga tradita e elektrokonvulsivit, ose terapi shoku, tani më pak e rrezikshme dhe e njohur nga emri i tamerit ECT.
Shkencëtarët besojnë se kjo terapi është një trajtim efektiv për depresion. Por shoku gjithashtu çoi në humbjen e kujtesës.
Pra, një brez i ri studiuesish filluan të dyshojnë se ndoshta mungesa relative e aktivitetit të trurit që pasoi një dozë ECT ishte e dobishme.
Propofoli kishte potencialin për të ofruar vetëm atë – minus energjinë elektrike.
Armstrong u regjistrua dhe filloi të ‘vdiste’.
‘Dhe a bëra mirë?’, shkruan ajo në prologun e librit të saj.
Në menjëherë pas këtyre seancave, ‘u ndjeva fantastike!’ Shkruan Armstrong.
Por ajo gjithashtu i tha Neë York Post se këto efekte nuk zgjatën vërtet kur ajo shkoi në shtëpi në fillim. Përkundrazi, ajo kishte migrenë të tmerrshme, kishte njenja kapsllëku dhe të përziera, – pavarësisht nga klinikët fentanik që japin me propofolin që të përpiqen të luftojnë kokëdhembjet.
Por pas trajtimit të saj të pestë, Armstrong i tha The New York Post se ajo jo vetëm që ndihej më mirë, por e gjeti veten të lumtur.
“Isha ulur jashtë duke shikuar fëmijët duke luajtur, dhe u ndjeva e lumtur,” tha ajo.
Tani ka qenë dy vjet që nga koha e fundit që Armstrong ‘vdiq “, dhe ajo pëlqen të jetojë shumë më tepër.
“Jeta është po aq kaotike sa ç’ka qenë ndonjëherë, por unë po e trajtoj atë në mënyrën më të mirë,” tha ajo për New York Post./ Faxweb.al
