Të gjithë që kanë motra do ta gjenin plotësisht veten në vargjet e këngërtares Irma Libohova. Kushtuar motrave të saj poezia vërtet që emocionon.
Nëse Erandën dhe Irmën jemi mësuar që t’i shohim përherë në ekran, Shqiponja, motra tjetër e tyre ruan një profil disi më të panjohur. Por gjithsesi jo pak herë ato shihen bashkë në shoqërinë e njëra-tjetrës.
Nga zënkat për veshjet, te dashuria për muzikën, te mungesa e fustanev, këto janë vetëm disa nga ndodhitë që Irma i ka ktheyr në vargje.
POEZIA E PLOTË E IRMA LIBOHOVËS:
Fëmijëria jonë
Sa të vogla kemi qenë
Sa shumë të trija jemi zenë,për një bluzë
Shpesh na ngrinte buzëqeshja ,porse kënga,na rrinte në buzë
Endrra fëmije,që s’u plotësuan dot.
Ndonjë shuplakë kemi ngrënë dhe fare kot.
Dy fustane ne i kishim,
por tre motra ne ishim.
Grindeshim.
Kush do ta vishte më parë?
Lahej ,thahej fustani atë natë
Që në mëngjes motërza t’a vishte prapë.
Shuhej zjarri dersa’bëhej hi.
Duhej fustani,ishte vit ‘i ri
Sa shumë vite kanë kaluar
porse prapë, ne atë kohë e kujtojmë
Dhe fustanin tonë të dashur
nganjere e pikturojmë.
Fëmijëria ime bukur,
dhe pse sot unë jam e lumtur
Hapi krahet! E më merr ti prapë.
Jemi,jemi sic kemi qenë.
Lozonjare dhe çapkëne
fëmijëria na ka lënë.
Shpirtin si deti të thellë e të pa ane.
Zemrën bujare,dhuratë nga prindërit tanë
(E.K/SHUPLAKA)
