Nga Kreshnik Spahiu
Dje u nda nga ne, një shok dhe mik i shtrenjtë. Drithërimat më kapluan trupin dhe toka më rrëshqiti nën këmbë.
Ishim rritur bashkë,
Ishim shkolluar bashkë,
Kishim punuar disa herë bashkë,
Kishim ndarë bukën në ditë të vështira.
Kishim qarë dhe qeshur të dy, në çdo gëzim dhe hidhërim.
Ai nuk ishte më aty. U nda krejt papritur, atëherë kur askush nuk e imagjinonte.
Nuk u nda nga jeta jo, as nga bota.
Thjesht, ai u largua nga facebooku im.
Harroi miqësinë 30 vjeçare. Harroi që ishim si vëllezër.
U ligështova dhe s’dija ku gabova, por morra guximin dhe i shkrova.
I dashur mik, i dashur vëlla,
Ku të kam lënduar? Në punë, në familje, në shoqëri, në biznes, në fis, në fe, apo në planet e tua?
Ku të kam shkelur dhe s’kam kuptuar?
Mesazhi i tij tronditës erdhi me dy fjalë: –
“Kreshnik, ti më ke sharë kryetarin e partisë! Kam frikë se ai na sheh që unë të bëj LIKE.”
Së fundmi e kuptova që s’kisha humb vetëm dje një mik, por edhe pardje një mik tjetër, madje dy apo tre ditë më parë disa miq më shumë sepse kisha sharë edhe kryetarin e partisë tjetër!
Kishin vdekur mijëra miq apo mikesha sepse unë tashmë isha: “Armiku i partive”
Lamtumirë dhe udha e mbarë o mik, sepse ti kurrë nuk e kishe merituar miqësinë time!
Mos u kthe më kurrë, sepse ne tashmë jetojmë në dy botë të ndryshme.
Të vdekurit nuk ngjallen…
Nuk do e harroj kurrë nënën tënde kur na gatuante dhe mirëpriste në shtëpinë tuaj.
Ishte një grua e mrekullueshme, që të rriti me mundime. Ajo ishte krenar për ty.
A po më lexon or mik?
Po flas për nënën tënde, që të bëri kokën.
Jo për “nënën parti”
Sinqerisht
Kreshniku
