Nga Mustafa Nano
Nisma e socialistëve për të shkarkuar Presidentin Meta është e gabuar. Është edhe e pamundur të vihet në jetë. OK, socialistët ndoshta mund t’i gjejnë votat që u duhen, mund t’i bëjnë për vete edhe ca deputetë të opozitës për të kapur shumicën e cilësuar të 2/3-ve në Kuvend, por nuk kanë Gjykatën Kushtetuese, që është institucioni që do të thotë fjalën e fundit në këtë histori. Nuk e kanë sepse ajo nuk ekziston.
Dhe kushedi se kur do ringrihet. Ndoshta në gjysmën e parë të vitit tjetër. Dhe deri atëherë mund të ndodhin shumë gjëra. Fiuuuu, sa shumë gjëra. Fjala vjen, çështja Meta do të jetë ftohur e askush nuk do të gjejë arsye për ta ringrohur. Për të mos thënë që Meta mund t’i ketë rregulluar telat me Ramën. Ju duket e çuditshme kjo e fundit? Hiç mos t’ju duket. Madje, çudi t’ju duket nëse kjo nuk ndodh.
Pasi thashë që Meta është e gabuar dhe e pamundur të shkarkohet, tani po them tjetrën. Meta ka gabuar. Dhe nuk ka bërë vetëm një gabim. Madje, në ditët e sotme ai po bën vetëm gabime. Çdo gjë që bën, e bën gabim. Edhe loja me dekretet mbi zgjedhjet lokale, për të cilën duan ta shkarkojnë, ka qenë gabim. Ishte antikushtetuese. Nuk shkoj deri atje sa ta cilësoj “shkelje të rëndë të Kushtetutës”, të mjaftueshme pra, për të legjitimuar aksionin e shkarkimit të tij, por antikushtetuese ishte që ç’ke me të. Dekreti i dytë që zhdekretoi të parin ishte një mufkë kolosale. Kushedi se ç’i ka thënë truri në momentin kur e ka formuluar dhe nënshkruar atë dekret.
Por nuk është vetëm ky gabimi i Metës. Sjellja e tij presidenciale është në përgjithësi e gabuar. Ai është bërë njësh me njërën palë dhe i ka shpallur luftë totale palës tjetër. Me këtë na ka kthyer në vitet e para ‘90, kur Presidenti ishte dhe lojtar në fushën e lojës. Dhe duhet thënë se shembulli i Metës është shumë më i keq sesa ai i Berishës në ato kohë. Sepse Berishës ia njihte Kushtetuta që të luante për njërën palë. Ndërsa Metës nuk ia njeh. Shkurt, Meta është Presidenti më i keq që kemi pasur gjatë tridhjetë viteve të fundit. Përfshirë edhe Ramiz Alinë, të cilit ai ka qejf t’i referohet vend e pa vend.
Sikur të isha një dashamir i tij, sikur të paguhesha për t’i dhënë këshilla të drejta dhe të dhimbshme (sepse këshillat e drejta janë rëndom të dhimbshme), do t’i sugjeroja të jepte dorëheqjen. Nuk është për atë punë. Ka shkuar në vendin e gabuar. Të bësh Metën President është si të më bësh mua kryetar të Komunitetit të Myslimanëve.
Ka edhe një arsye tjetër që ai duhet të largohet vetë prej atij posti. Sot ai është praktikisht një President sa për sy e faqe. Vërtitet në zbrazëti. Vjen vërdallë kot më kot. Askush nuk e pyet për asgjë. Siç nuk e pyetën për zgjedhjet lokale. Të gjithë u sollën sikur dekreti i tij i fundit të mos ekzistonte. Sikur vetë Presidenti të mos ekzistonte. Ai praktikisht nuk është President. Ne nuk kemi një President./ Marrë nga Provokacja
Discussion about this post