Aktori i njohur Alfred Trebicka reagoi ashpër ndaj filmave të Ermal Mamqit dhe Bes Kallakut, duke i quajtur sharlatanë të kinemasë.
Trebicka u shpreh se në Shqipëri njerëz pa asnjë lloj formimi dalin e vetëquhen kineastë, ndërsa i bëjnë të gjitha vetë nga regjia, skenarët dhe roli.
Edhe pse refuzoi të përmendë emra, dy filmat e fundit shqiptarë që po trumbetohen në media janë “I love Tropoja” i Mamaqit dhe “Falko” i Bes Kallakut.
PJESË NGA INTERVISTA
Moderatorja: Pse Alfred Trebicka mund të refuzojë një rol?
Alfred Trebicka: Refuzuar domethënë, unë mund të them se në princip nuk e dua, nuk e kam refuzimin. Por sigurisht që kam refuzuar. Kam refuzuar kur nuk më ka bindur, në rastin e filmit, skenari dhe regjizori.
Kjo ka ndodhur në disa raste me regjizorë të rinj. Kanë ardhur me dëshirën e mirë për të bashkëpunuar dhe i kam pranuar.
Për shembull kam bashkëpunuar me Ergys Metën që e vlerësoj në kinema, ose Joti Heillin. Unë nuk është se, nuk njoh refuzimin. Por kur unë marr një skenar që mua nuk më duket skenar dhe shoh që personi që do e ekzekutojë, sipas tij, nuk ka atë formimin elementar të një njeriu. Këtu po ndodh një fenomen të pakëndshëm në atdheun tonë të dashur. Po dalin njerëz pa asnjë lloj formimi pas asnjë … Edhe thonë që unë jam kineast, ore kineast është fjalë shumë e madhe. T’i thuash dikujt që je kineast duhet ta pyesësh veten mirë. Ka një mori komponentësh domethënë që duhet t’i ketë një person të quhet kineast.
Moderatorja: Ka shumë njerëz që vetëshpallen
Alfred Trebicka: Po vetëshpallen, se nuk dua të përmend edhe emra tani se s’është etike. Se edhe romanët e kam thënë që nuk dua të përmend emra. Po i shohim dita ditës një film nga ky një film nga ai. Edhe ti thua ore kush është ky që bën skenarin vetë, bën regjinë vetë, bën edhe rolin vetë.
Moderatorja: Është e pamundur domethënë?
Alfred Trebicka: Të paktën nga historia e kinemasë sa jam arsimuar, sa jam kontakuar, them me vete nëse ka art më të vështirë për t’u ekzekutuar është arti i kinemasë.
Është një art kompleks, është një art që s’ka të bëjë vetëm me, jo se është i lehtë kinemaja. Por ka të bëjë me filozofi, mendim, janë një mori komponentësh. Dhe një njeri që vjen nga asgjëja dhe thotë që do bëj një film
Moderatorja: E keni për filmat që prodhohen kohët e fundit në Shqipëri?
Alfred Trebicka: Edhe vetshpallen pastaj njerëzit thonë unë jam regjizor, jam kineast , se unë e njoh tregun. Këtu janë keqkuptuar njerëzit. Se të bërit film nuk është vetëm çështje tregu. Ka kapur tregun ky, di se çdo tregu. Cili treg? Cili treg? Për cilin treg flasin. Unë si profesionist do i quaja sharlatanë. Sharlatanë të këtij arti të madh siç është kinemaja. Trumbetojnë, kanë disa mjete financiare që unë as nuk hyj në ato dhe as më intereson fare por t’i mund të kesh aftësinë për të gjetur këtë. Por deri këtu. Tek niveli profesional Ndalu Beg se ka hendek.
Moderatorja: Domethenë jeni skeptik me këto?
Alfred Trebicka: Jam skeptik dhe për njëfarë kohe kam heshtur por ka rënë një moment që është e pamundur sepse janë bërë si gripet apo viruset e frikshme. Dhe kur dëgjoj brez të ri që flasin në vijimësi filmi i këtij, filmi i këtik, them o zot ku po shkojmë, ku po na çon kjo rrugë. Reklama pafund, shitje pa fund.
Kam dëgjuar që kanë mbetur të zhgënjyer pasi kanë shkuar për ta parë dhe i kam thënë nxirri vetë konkluzionet pasi kur të dalë trap të kuptosh çfarë është .
Discussion about this post