Sa hap ”Facebook”-un të del para sysh i njëjti status që e ke parë diku. Fërkon sytë edhe thua me vete çfarë ka ngjarë?! Pastaj vazhdon të njëjtin ritual si gjithnjë, kur sërish të shfaqet pasazhi që po mbush rrjetin prej dy ditësh. Dhe në fund thua pse jo?! E meriton një lajm këto ditë të nxehta vere, që të gjithë të ndjehemi pak më shumë romantikë.
David Grossman, autor izraelit ka shkruar më poshtë pasazhin që të bën të mendosh, e të mendosh…
”Pse gjërat nuk funksionojnë si nëpër filma?
Pse të panjohurit që sheh në autobus nuk të afrohen e të thonë që ke një buzëqeshje të bukur?
Pse mbas 30 vitesh, në një kafe në qendër nuk takon rastësisht njeriun për të cilin ke luftuar? Pse prindërit ndonjëherë nuk i kuptojnë fëmijët e tyre, ose nuk i pranojnë ata?
Pse fjalët e duhura vijnë gjithmonë në momentin e gabuar? Pse nuk të ndodh kurrë të vraposh nëpër shi deri te shtëpia e dikujt, të zbresë e t’i kerkosh falje, duke marrë si përgjigje një puthje e ca fjalë të tipit… “nuk ka rëndësi. Rëndësi ka që je këtu”? Pse nuk të zgjon natën një zë në telefon që të thotë, “Nuk të kam harruar kurrë?”
E pra, po të ishim më të fortë, të mendonim më pak për gjërat, të mos kishim kaq frikë, kaq turp… jam e sigurt që nuk do paguanim bileta kinemaje për të parë njerëz që bëjnë e thonë gjërat që ne nuk kemi kurajo t’i bëjmë. Për të parë njerëz që dashurojnë siç ne nuk bëjmë dot, për të parë njerëz që… duke u shtirur arrijnë të jenë më të sinqertë se ne!
(David Grossman)’‘ Tani që e lexove, a do doje ta shpërndaje edhe ti?! (V.G/SHUPLAKA)
Discussion about this post