Viti 2016 për të është një nga vitet e suksesshme të tij, madje u bë tepër I njohur edhe për publikun shqiptar. Fjalën e kemi për Renato Mekollin, i cili rrëfen çelësin e suksesit. Në një rrëfim për gazetën “Shekulli” ai tregon se si është një ditë e zakonshme tij dhe deri tek të qenit pronar i një restoranti në Tiranë.
Sipas Renatos ëndrra e çdo shefi është të ketë një restorant të tijin. “Viti 2016 ishte viti im dhe mendoj që çdo gjë vjen në momentin e vet. Në këtë moment unë kam vetëm pak ditë që kam hapur restoranti tim dhe për vetëm kaq pak ditë jemi shumë mirë me punën e deri më tanishme. Po ishte viti im pasi ishte libri për të cilin unë punova thuajse 3 vjet, më pas pjesëmarrja në “Dance ëith me” ku dola fitues dhe tashmë restoranti”, shprehet Renato teksa buzëqesh.
Për të gatimi është shumë i rëndësishëm dhe gjithmonë i jep maksimumin e tij në çdo pjatë. “Dua që gjithçka të pëlqehet nga klientët. Edhe pse për vite me radhë jam në këtë fushë, është një profesion që kërkon ide të reja, kërkon konceptim të ri. Thuajse çdo muaj unë rikonceptoj pjatat që gatuaj. Deri më tani jam duke testuar se çfarë pëlqejnë shqiptarët, e më rezulton që pëlqejnë peshkun. Por, përgjithësisht një pjatë gjithmonë e risjellë ndryshe me shije të tjera. Është pasioni në mes dhe kur ka pasion puna ecën vetë. Emri që kam zgjedhur është emër të cilin e kam mirë menduar. Nga njëra anë mund të kuptohet si “u mami çfarë shije”, por nga ana tjetër është ajo shija e pestë pas së ëmblës, së athtës, së hidhurës dhe së kripurës. Shija që përfaqëson është “shija e këndshme e kënaqësisë”. Kjo shije, akoma e paspecifikuar mirë, mund të krahasohet si “shije mishtore” e cila kapet nga receptorët e gjuhës, por ndihet deri në qiellzë, grykë dhe tru. E zbuluar në vitin 1908 ”, thotë Renato.
Një rëndësi shumë të madhe për këtë shef ka mëngjesi, pasi thotë se është shumë i rëndësishëm, kur ushqehesh shëndetshëm ke energji pa fund. Ndërsa në lidhje me vazjat ai shprehet: Në fakt nuk më pëlqen të flasë deri në momentin që mua një vajzë “të më fusë këpucët në një këmbë” (qesh), sepse nuk dua që të prek jetën e personit që unë ndaj kohën time. Mua duhet të më durojnë pak sepse edhe momentalisht jam shumë i fokusuar tek puna, duke lënë pas dorë edhe veten time. Por, është pjesë e gjetjes së një njeriu që të ngjit dhe pasi ke kaluar disa pushime të bukura ajo të jetë pranë teje”, thekson ai.
Renato na sjell edhe kujtimet e fëmijërisë janë pika kyçe në risjelljen e shijeve interesante në gatim. “Fëmijëria për mua është e paharrueshme. Kujtoj me mall lojërat dhe ecjet apo vrapimet zbathur. Gjithmonë kthehem pas në kohë, edhe për të kujtuar ato të konsumonim në atë kohë buka e thekur, vaji i ullirit, domatet, karamele zanat… Janë disa shije që unë i kujtoj me shumë mall dhe dua t’i rikthej edhe në gatim. Këtë e bëj patjetër përmes eksperimentimit”, thekson ai.
Por nuk duhet të harrojmë që Renatos i mungon jeta që bënte në Greqi. Më mungojnë miqtë, familjarët gjithashtu i kam atje. Nëse me jepet rasti dhe mundësi unë mund të shkoj çdo fundjavë atje, por puna tani për tani më mban të lidhur këtu dhe për pasoj shkoj pak më rrallë”, shprehet ai. Ashtu sikurse kujdeset që ushqimi të jetë cilësor, çdo pjatë të jetë e rregullt, ashtu pëlqen që të vishet bukur. “Po më pëlqen të vishem bukur. Është bukur mendoj, madje duhet të bëj disa blerje të tjera”, tregon ai duke qeshur. (J.V/Shuplaka)
