Kryetari i PSD-së, Paskal Milo, i cili u shfaq pak javë më parë në krah të LSI-së pas zhgënjimit të pësuar nga Rama që shkeli marrëveshjen me aleatët, është shprehur së fundmi mbi deklaratat e kryeministrit Edi Rama gjatë fushatave elektorale.
Duke u ndalur tek “Shteti jam unë” dhe deklaratat mbi timonin, ai shprehet se nëse Frojdi do të ishte gjallë, do të gjente një model të përkryer për psikoanalizën e tij.
Sipas Milos, referuar shkrimit në gazetën “Panorama”, timoni dhe tepsia janë kryefjalë e fushatës së Rilindjes , dy terma metaforë dhe simbolikë të degjenerimit të një fushate zgjedhore.
Si e vlerësoni kërkesën bazë të kryeministrit në këtë fushatë, për të pasur timonin më vete pa pasagjerë në prehër, ndërkohë që ju në 2013-n keni nënshkruar një marrëveshje paszgjedhore bashkëpunimi me PS me terma të përcaktuar qartë për ndarjen e pushtetit?
Timoni dhe tepsia kanë qenë kryefjala e fushatës së Rilindjes dhe e Edi Ramës. Janë dy terma metaforë e simbolikë të degjenerimit të një fushate zgjedhore, pa kokë e pa këmbë, pa program e pa përmbajtje. Por janë edhe thelbi i filozofisë oligarkike, i etjes së pakufishme për të përqendruar të gjitha pushtetet në një dorë. Gjoja për të luftuar parazitizmin dhe babëzinë për byrekun e tepsisë e për të bërë shtet. Në fakt dhe fare zbuluar shfaqet profili i liderit paranojak, që ambicien e tij të pakontrolluar për sundim absolut kërkon ta mbulojë si Mbreti i Francës, Luigji XIV, me sentencën e njohur:
“Shteti jam unë”. Po të rronte Frojdi, do të gjente një model të përkryer për psikoanalizën e tij. Rama nuk ndan pushtet se e do të gjithin për vete. Këmbëngulja e tij e verbër për tepsinë është reflektim i tërë qenies së vet, është Uni i tij i fshehur thellë brenda vetes që e nxit, e motivon dhe e udhëheq. Ai nuk arrin shpesh ta disiplinojë e ta kontrollojë këtë “kafshë” të vogël që shpërthen e shfaqet me arrogancë e deklarata të papërgjegjshme. Kryetari i Rilindjes ka një të metë të madhe, botën dhe njerëzit i shikon nga ekrani i vogël i brendshëm i Unit të tij.
Njerëzit rreth tij i duken miza, të pavlerë, të destinuar vetëm për t’i shërbyer atij dhe ambicieve të tij. Për atë nuk ka partnerë, por vetëm shërbëtorë kur gjendet në majat e pushtetit, kërkon bindje e përulësi prej skllavi. Nuk duron mendim të pavarur, kritikë konstruktive ose sugjerime që janë kundër shijeve e jashtë skemave të paravendosura prej tij.
Veç kur ia ka dikujt nevojën, nuk i shqitet deri në bezdi, i bëhet baltë këpuce. Është njeri i ekstremeve, në një kohë që qeverisja e vendit kërkon maturi, ekuilibër të brendshëm shpirtëror dhe balanca për të ndërtuar partneritete të shëndetshme politike dhe sociale.
(XH.A/SHUPLAKA)
