Një film që përmbledh gjithë ecurinë, nga planifikimi i një dëbimi kolektiv, te aksioni i madh policor i natës në banesat e azilkërkuesve e deri te arritja e atyre në vendin e prejardhjes, në Shqipëri.
“Ata vijnë natën, i shkëpusin nga gjumi dhe i vendosin në aeroplan: komandot speciale të policisë dhe të autoriteteve për të huajt, gjatë vitit 2016 kanë dëbuar nga Gjermania 25 mijë azilkërkues”. Kështu fillon prezantimi i filmit dokumentar “Deportation Class”, i cili po shfaqet këto ditë në kinematë gjermane, shkruan albinfo.ch.
Por çfarë do të thotë në të vërtetë dëbimi dhe çfarë bëhet me burrat, gratë dhe fëmijët që dëbohen? Filmi dokumentar 85 minutësh “Deportation Class” që është shpërblyer me çmime të rëndësishme jep një tablo gjithëpërfshirëse të kësaj mase të dhunshme që ndërmerr shteti.
Ai përmbledh gjithë ecurinë, nga planifikimi i një dëbimi kolektiv, te aksioni i madh policor i natës në banesat e azilkërkuesve e deri te arritja e atyre në vendin e prejardhjes. Atje ku i pret pyetja se çfarë do të bëjnë më tutje…
Regjisorët Carsten Rau dhe Hauke Ëender kanë pasur mundësinë të filmonin një dëbim të tillë kolektiv. Fjala është për rastin e dëbimit të përnjëhershëm të 200 azilkërkuesve në Shqipëri, shkruan albinfo.ch. Me tablo tronditëse, filmi regjistron jo vetëm një pamje precize e të esullt të këtyre dëbimeve të natës. Ai bën më tepër: u jep një zë dhe një fytyrë atyre njerëzve të cilëve nuk u jepet fjala në lajmet e televizioni: njerëzve që po dëbohen.
