Avokati Spartak Ngjela ka komentuar përsëri situatën politike në vend dhe ka deklaruar se “Repuplika e Re” e Bashës u fashit pa dalë mirë në pah. Sipas tij ajo lindi e vdekur.
Ngjela ka thënë se çadra ishte për të shpëtuar Berishën dhe revolucioni i Berishës nuk arriti të ndalojë triumfin e politikës amerikane, e cila pas 20 vjetësh më në fund e mundi atë.
Reagimi i plotë
Republika e Re u fashit pa dalë ende në pahun e kohës.
Ajo ishte një foshnje që lindi e vdekur.
Ishte marrëzia e fundit e korrupsionit të trembur.
- Gjithë ajo zallamahi e ngritur në ajër për një progres të shpejtë të demokracisë në Shqipëri me “themelimin e një Republike të Re”, ishte një ndërmarrje e kotë. Si përherë: kotësia ka qenë natyra kryesore e politikës shqiptare në 100 vjet; por në këta njëqind vjet kotësi, vaniteti Berisha, ka qënë më qesharaku.
Gjithsesi kotësia ishte ajo që u pa sërish bashkë me Lulzimin dhe Çadrën e tij në tre muaj rresht në Tiranë. Kjo ishte një çoroditje pa objekt: të gjithë duhej të sakrifikoheshin për të shpëtuar Saliun nga ndëshkimi penal, me një revolucion.
Në fakt Saliu donte të frikësonte politikën amerikane me destabilizimin e Shqipërisë , dhe kjo shkoi kështu deri te protesta qesharakë e para disa ditëve, që në fakt e fundosi vetë Saliun.
Sali ziu nuk e njeh politikën, sepse Xhon Foster Dallesi na ka thënë: “luftën duhet ta çojmë deri në zgrip, por të mos ta shpallim”.
- Saliut i shkoi mendja se do ta bllokonte politikën amermkane kundrejt antikorrupsionit në Shqipëri, me forcën që mendoi se do t’i jepte “revolucioni” i tij, me kërcënimin për destabilitet. Sulmoi në një mënyrë primitive ambasadorin amerikan. Krijoi shpifje guvernatorësh, dhe humbi në arsyen e mjerimit politik: krijoi portalet antiamerikane në Shqipëri, njëlloj si në vitin 1997.
U rropat në dy vjet dhe mendoi se mund të gënjente opinionin publik shqiptar me faktin e ndërrimit të ngjyrës politike në Shtëpinë e Bardhë në Uashington.
Me këtë lloj loje të strukturuar provincialisht keq, Berisha mendoi se mund të hidhte në sulm të gënjyerit injorantë, një pjesë e mirë e të cilëve e besoi.
Ky ishte realisht kontigjenti i destabilizimit të Shqipërisë. Dhe, më së shumti, shpresën e pati te fqinjët.
Por e harroi dërkaq forcën e politikës amerikane kundër tij.
lll.
Kur ligësia e individit bashkohet me mungesën e arsyes së shëndoshë, viktima është mbartësi i ligësisë. Një ligësi e gjatë kundër shoqërisë së vet do të kishte një fund për Berishën. Fundi ishte pardje kur amerikanët ia vunë në tryezë të gjitha; ia thanë hapur se çfarë do bënin kundër tij nëse nuk hynte në Parlament dhe të votonte vetingun.
Amerika e shpëtoi dhe një herë Shqipërinë nga kërcënimi i grabitëqarëve të vet historikë
Ata tani humbën përfundimisht, bashkë me Saliun, dhe sot gjithçka është mbyllur për të:
Lulëzimi dështoi.
Shqiptarët e braktisën masivisht Berishën para disa ditësh ; por e ka irrituar tejë mase politikën amerikane.
Amerikanët që kanë tash 20 vjet në luftë me të, tani e mundën përfundimisht.
A do të jetë kjo eksperiencë për Edi Ramën?
Kjo pritet për t’u parë. (B.H/Shuplaka)
