Kuvendi i kushtoi rëndësi të veçantë sot 21 marsit, ditës Botërore të Sindromës Down, ku komisioni i Shëndetësisë organizoi një seancë dëgjimore me grupet e interesit për të evidentuar problematikat që hasin individët me sindromën down në Shqipëri si dhe për t’iu bashkuar një aksioni mbështetës të vazhdueshëm ndaj këtyre personave.
I pranishëm në këtë seancë ishte edhe Babai i Olsit, prindi i një fëmije me sindromën down i cili me fjalët e tij të vërteta, që tek tuk ndalnin për të marrë frymë dhe për të mbajtur lotët, bëri një thirrje të fortë ndaj deputetëve dhe shtetit.
“Jam prindi i një fëmijë me sindromën down, në moshën 14 vjeç është tani. Fëmija im quhet Olsi, sepse ne kështu na quajnë më tepër ‘Babai i Olsit’ ose ‘Mamaja e Olsit’. Deri tani me thënë të drejtën kisha menduar se kisha punuar shumë për Olsin, por po e them publikisht që kemi punuar shumë pak. Ne si prindër, që nuk kemi ngritur zërin. Deri tani ne kemi ndenjur me atë që zoti na ka ngarkuar me këtë përgjegjësi dhe kemi mbajtur kokën poshtë duke pritur cfarë na vjen nga shteti si bamirësi.
Unë punoj në një aktivitet privat, duke e parë veten që shtetit po i përgjigjem për të gjitha kërkesat e tij në rritje, ndaj unë kam të drejtën time të them që Olsit tim i takojnë shumë gjëra që deri më sot nuk i ka. Konkretisht, jo për ta bërë mallëngjyese, por po të them që unë sot gjendem me gjithë bashkëshorten dhe Olsi është i mbyllur me çelës në shtëpi, për arsye se nuk kam kujt t’ia le. Dhe ka që nga ora 9 që ka dalë nusja nga shtëpia, deri tani që jemi këtu ai është i mbyllur në dryn.
E ndjek në shkollë publike, por në shkollë publike janë bërë disa veprime të vogla, por faktikisht ka shumë më tepër nevojë. Aty vjen një mësues ndihmës që vjen 1 orë në ditë, por mësimi është 5 orë mësim. Dhe detyrimisht edhe mësimet nuk i ndjek dot si në klasë të parë ose të dytë që ka punuar me fëmijët e tjerë, tani ai nuk ka nivelin si të tjerët. Kërkon patjetër mbështetje, kërkon në të gjitha orët e mësimit asistencë. Unë e kam gjetur një zgjidhje, por e kam gjetur me pagesë dhe kjo pagesë nuk është e mjaftueshme me lekët që merr Olsi apo mamaja e Olsit, nuk mjaftojnë për të paguar asistencën e fëmijëve.
Ajo që thashë në fillim unë që jam pishman për Olsin që nuk kam bërë shumë, është që unë bashkë me prindërit e tjerë duhet të kishim kërkuar më me këmbngulje. Jo të bëjmë luftë me shtetin, por të kërkojmë të drejtat tona. Dhe shteti duhet të jetë shumë i ndjeshëm ndaj kësaj çështjeje, jo vetëm me fjalë të bukura por me vepra. Përfaqësuesit e ministrisë duhet ta vënë veten në vendin tonë. T’ja u jap Olsin vetëm 5 ditë për ta kuptuar. Është shumë i dashur, i urtë por ka nevojë për njeri mbrapa…”, tha Melazim Hoxha, babai i Olsit.
Shqetësimi më i madh i prindërve që kanë fëmijë me sindromën down, të cilët e ngritën edhe përgjatë komisionit është se “Çdo të ndodh me fëmijët e tyre kur ata të mos jenë më?” ./ Shqiptarja.com
Discussion about this post