Akademiku 104-vjeçar David Goodall ka konfirmuar se ka në plan të fluturojë në Evropë këtë javë për t’i dhënë fund jetës së tij, por ai nuk pranon faktin se ai ka mbetur pa asnjë zgjedhje tjetër.
Ekologu dhe botanisti i lavdëruar nuk vuan nga një sëmundje serioze, por dëshiron të sjellë përpara vdekjen e tij. Çelësi i vendimit të tij, thotë ai, ka qenë pavarësia e tij zvogëluar.
“Më vjen keq që kam arritur në atë moshë,” tha Dr Goodall në ditëlindjen e tij muajin e kaluar, në një intervistë me Korporatën Transmetuese Australiane.
“Unë nuk jam i lumtur, dua të vdes, nuk është veçanërisht e trishtuar, çka është e trishtueshme nëse dikush është i penguar”.
Vdekja e asistuar u legalizua nga një shtet australian vitin e kaluar pas një debati përçarës, por kualifikimi kërkon që një person të jetë i sëmurë terminalisht. Është e paligjshme në shtete të tjera.
Dr Goodall thotë se do të shkojë në një klinikë në Zvicër për t’i dhënë fund vullnetarisht jetës së tij. Megjithatë, ai thotë se nuk i pëlqen të largohet nga Australia për ta bërë këtë.
“Ai është një njeri i pavarur. Ai nuk dëshiron që njerëzit përreth tij gjatë gjithë kohës, një i huaj që vepron si kujdestar. Ai nuk dëshiron që kjo,” tha zonja O’Neill.
“Ai dëshiron të ketë biseda inteligjente dhe të jetë ende në gjendje të bëjë të njëjtat gjëra si kapja e autobusit në qytet”.
Po ky vendim i akademikut ka hapur një debat të madh në Australi. Zvicra ka lejuar vetëvrasjen e asistuar që nga viti 1942. Vende dhe juridiksione të tjera kanë miratuar ligje që u lejojnë njerëzve të përfundojnë vullnetarisht jetën e tyre, por shumë sëmundje shtetërore si një kusht i përshtatshmërisë.
Shoqata Mjekësore Australiane (AMA) mbetet fort e kundërta për vdekjen e asistuar, të cilën e sheh si një praktikë joetike të mjekësisë.
Vetëvrasja e asistuar përshkruan çdo veprim që ndihmon qëllimisht një person tjetër të vrasë veten, për shembull duke u siguruar atyre mjetet për ta bërë këtë, më së shpeshti duke përshkruar një ilaç vdekjeprurës.
Ndryshon nga eutanazia, e cila është një ndërhyrje e palës së tretë për t’i dhënë fund një jete për të lehtësuar vuajtjet, siç është kur një mjek administron dozën vdekjeprurëse.
Në Zvicër, vetëvrasja e asistuar lejohet vetëm nëse personi që ndihmon vepron pa vetëdije. Është vendi i vetëm me qendra që ofrojnë vetëvrasje ndihmëse për shtetasit e huaj
Hollanda, Belgjika dhe Luksemburgu e lejojnë eutanazinë dhe asistojnë vetëvrasjen. Në Holandë dhe Belgjikë, eutanazia është në dispozicion për të miturit në raste të veçanta
Kolumbia lejon eutanazinë.
Gjashtë shtete të SHBA-së – Oregoni, Uashingtoni, Vermonti, Montana, Kalifornia dhe Kolorado – lejojnë vdekjen e ndihmës për pacientët e sëmurë terminal. Kryeqyteti amerikan Uashington DC zbatoi një ligj të ngjashëm për banorët e qytetit në 2017
Kanadaja ndoqi provincën e Kebekut duke lejuar eutanazinë dhe asistoi vetëvrasjen në vitin 2016
“Mjekët nuk janë të trajnuar për të vrarë njerëz. Është thellë brenda etikës sonë, thellë brenda trajnimit tonë se kjo nuk është e përshtatshme,” tha presidenti Dr Michael Gannon gjatë debatit legjislativ të vitit të kaluar në shtetin e Viktorias.
“Tani, jo çdo mjek pajtohet me këtë,” shtoi ai. Në të vërtetë, një studim i AMA-s – Shoqata mjekësore më me influencë e Australisë – gjeti se katër në 10 anëtarë mbështetën politika të drejta për të vdekur.
Historia e Dr Goodall ka fituar vëmendjen në nivel lokal në një kohë kur shteti i tij në shtëpi, Ëestern Australia, e shqyrton nëse do të debatojë mbi legjislacionin e vdekur të vdekur.
Qeveria shtetërore ka shprehur publikisht simpati për Dr Goodall, por tha se çdo legjislacion i propozuar do të mbulojë vetëm pacientët e sëmurë terminalisht.
“Ndjenja ime është se një person i vjetër si unë duhet të ketë të drejta të plota të qytetarisë, përfshirë të drejtën e vetëvrasjes së ndihmuar”, tha Dr Goodall muajin e kaluar.
Ai i tha ABC se shpresonte që publiku ta kuptonte vendimin e tij, duke thënë: “Nëse dikush zgjedh të vrasë veten atëherë kjo është mjaft e drejtë, unë nuk mendoj se dikush tjetër duhet të ndërhyjë”. (B.H/Faxweb)
