Në momentin kur bota u bashkua për të festuar vitin e ri, Rripi i Gazës u mbulua nga një mjegull e dendur dhimbjeje dhe humbjeje. Ndërsa qytetet e tjera ndriçoheshin nga fishekzjarret dhe gëzimi i njerëzve që prisnin një vit të ri me shpresa, Gaza ishte e mbushur me zhurmën e bombardimeve, me britma dhe përpjekje të dëshpëruara për të shpëtuar ata që ende ishin gjallë.
Ushtria pushtuese izraelite ka vrarë dy palestinezë në Gazën e rrethuar, duke përfshirë një djalë 8-vjeçar, në orët e para të vitit 2025, pjesë e gjenocidit më të gjerë të Tel Avivit në enklavë që nga tetori 2023.
Raportet thonë se ushtria izraelite bombardoi shtëpinë e familjes Abu Dhaher në kampin Bureij gjatë orëve të para të së mërkurës, duke vrarë tetë-vjeçarin Adam Farhallah, i cili u bë civili i parë palestinez, si dhe fëmija i parë i vrarë nga Izraeli në Gaza në 2025.
Të paktën 12 palestinezë të tjerë u vranë në sulmet e pamëshirshme izraelite në Gaza, duke e çuar numrin e përgjithshëm të vdekjeve që nga viti i kaluar në 45,553, tha Ministria e Shëndetësisë në enklavë.
Një deklaratë e ministrisë shtoi se rreth 108,379 të tjerë u plagosën në sulmin në vazhdim.
“Forcat izraelite vranë 12 persona dhe plagosën 41 të tjerë në dy masakra ndaj familjeve në 48 orët e fundit”, tha ministria.
“Shumë njerëz janë ende të bllokuar nën rrënoja dhe në rrugë pasi shpëtimtarët nuk janë në gjendje t’i arrijnë ata,” shtoi ai.
Fëmijët që dikur ëndërronin për lodra dhe mësime, tani mbajnë në duar copëza shkatërrimi, dhe në sytë e tyre reflektohet dhimbja e pafund. Çdo shteg që shëtis, çdo mure që shkatërrohet, çdo lagje që zhduket, i tregon botës se ky nuk është një konflikt, por një tragjedi. Një tragjedi që ka vazhduar për dekada, duke lënë pas shkatërrim të pafund dhe shpirtëra të thyer.
Ndërsa të tjerët shijojnë ditët e tyre të lumtura, ata që janë në Gaza nuk festojnë, ata vuajnë. Çdo festë në këtë pjesë të botës është vetëm një kujtesë tjetër e humbjes dhe dhimbjes që nuk ka fund. Nuk ka gëzim për ata që kanë humbur gjithçka, për ata që janë detyruar të jetojnë me tmerrin e një lufte që nuk duket të ketë fund.
Por, mes errësirës, ka ende një shpresë të vogël që shndrit, një shpresë që ka mbijetuar nëpërmjet luftrash dhe dhimbjeve. Ky është shpirt i popullit palestinez – një shpirt që, edhe pse i thyer, ende nuk është dorëzuar. Ata vazhdojnë të ëndërrojnë për paqe, për liri, për një të ardhme ku fëmijët e tyre mund të rriten pa frikë, ku ata mund të shohin vitin e ri me gëzim dhe jo me trishtim.
