Analisti David Clark ka shkruar në Financial Times për situatën në Ballkan dhe zgjedhjet politike që zhvillohen në disa shtete të rajonit duke u ndalur edhe tek situata në Shqipëri.
Clark shkruan se qeveria shqiptare ka dështuar deri diku të përmbushë të gjitha premtimet elektorale, por ai shton gjithashtu se nëse zgjedhjet nuk mbahen në mënyrë paqësore atëherë vendi do të zhytet në dhunë.
Shkrimi në Finacial Times:
Në këtë vit të zgjedhjeve në Francë, Gjermani dhe Britani të Madhe, nuk ishte e mundur që zgjedhjet parlamentare të qershorit në Shqipëri të merrnin të njëjtin nivel vëmendjeje ndërkombëtare.
Megjithatë, zhvillimet në Ballkan gjatë muajve të ardhshëm mund të jenë po aq të rëndësishëm për të ardhmen e Evropës, nëse jo më shumë.
Vetë Shqipëria është në prag të bërjes një vend i ‘papërgjegjshëm’, pasi opozita vazhdon një bojkot 3-mujor të parlamentit dhe protesta masive janë planifikuar këtë fundjavë.
Një bojkot i zgjedhjeve të përgjithshme do të mund të vijonte nëse qeveria socialiste e kryeministrit Edi Rama nuk pranon të heqë dorë nga zgjedhjet, ndërsa po zhvillohet fushat.
Opozita pretendon se vetëm një qeveri nën kujdesin e teknokratëve mund të besohet, për të siguruar një votim të lirë dhe të drejtë.
Ka arsye të besueshme për të thënë kështu. Një raport i Organizatës për Siguri dhe Bashkëpunim në Evropë monitoron zgjedhjet për zgjedhjet vendore të Shqipërisë në vitin 2015, duke përshkruar keqpërdorimet serioze duke përfshirë paragjykimet e medias, kërcënimin e votuesve dhe keqpërdorimin e burimeve publike nga partia në pushtet.
Një zgjedhje me vetëm një pjesëmarrës do të instalonte një qeveri me fuqi të madhe, por pa legjitimitet, duke e ndarë vendin dhe duke e detyruar politikën të dale në rrugë.
Partnerët evropianë të Shqipërisë kanë arsye shtesë për t’u shqetësuar në lidhje me drejtimin e vendit. Z. Rama ka qenë i shpejtë për të luajtur kartën nacionaliste me pak respekt për pasojat më të gjera rajonale.
Politikanët maqedonas ankohen se ai ndërhyn në punët e tyre të brendshme dhe nxit tensionin etnik, duke inkurajuar minoritetin shqiptar që të ngrejë kërkesa të reja.
Duke diskutuar publikisht idenë e një bashkimi me Kosovën, ai rrezikon të provokojë Serbinë dhe të rihapë “kutinë e Pandorës” të nacionalizmit ballkanik.
Nëse ideja e një “Shqipërie të Madhe” lejohet të jetë e lirë, kërkesat për një “Serbi të Madhe” dhe një “Kroaci të Madhe” janë të sigurta se do të ndjekin, së bashku me perspektivën e një shpërthimi rajonal, që do të ishte edhe më i vështirë për t’u përmbajtur sesa luftërat e viteve 1990.
Pastaj ekziston roli i Shqipërisë si një narko-shtet në rritje. Vendi ka vepruar gjatë si porta kryesore për heroinën dhe kokainën që hyn në Evropë.
Kohët e fundit, ajo është bërë prodhuesi më i madh në kontinent përsa i përket kanabisit, me zona gjithnjë e më të mëdha të fshatrave që merren me kultivimin e saj.
Prodhimi i kanabisit u rrit pesë herë më shumë vitin e kaluar, sipas Departamentit të Shtetit të SHBA-ve. Tërheqjet e tregtisë së drogës janë të dukshme.
Me kryeministrin që nuk arrin të japë 300,000 vende të reja pune të premtuara në zgjedhjet e fundit, rritja e kanabisit ofron shpërblime të mëdha financiare për ata që nuk kanë mundësi të tjera ekonomike.
Të ardhurat nga biznesi janë vlerësuar në rreth gjysmën e PBB-së së Shqipërisë.
Akuzat për bashkëpunim të nivelit të lartë me kartelet e drogës janë ngritur edhe nga disa njerëz të qeverisë, dhe jo vetëm nga opozita. Ylli Manjani, ish-ministri i drejtësisë që u shkarkua në janar, pretendon se përpjekjet e tij për të shtypur prodhimin e kanabisit u bllokuan nga kolegët e qeverisë.
Zëvendësi i kryeministrit hodhi dritë ndaj këtyre akuzave. Ajo që ne dimë është se strategjia e qeverisë për trajtimin e problemit ka qenë kryesisht joefektive. Ka pasur dhjetra arrestime të nivelit të ulët, por siç e ka vënë në dukje BE, bosët mafiozë që drejtojnë tregtinë mbeten të paprekshëm.
