Mjekja shqiptare Briselda Xhelaj, e cila prej vitesh jeton në SHBA, ka denoncuar tmerrin që ka përjetuar bashkë me familjen e saj mbrëmjen e djeshme në një hotel në Shqipëri.
Me anë të një postimi në Facebook, Xhelaj rrëfen se familjarët e saj dhe ajo kanë shpëtuar për mrekulli dhe kjo veç nga Zoti dhe përpjekjet e tyre për të shqyer derën e ashensorit.
Ata janë bllokuar për 20 minuta në një ashensor në një hotel dhe sipas saj, ashensori nuk plotësonte asnjë kusht për situata emergjence.
Qytetarja shkruan se askush nuk shkoi për t’i ndihmuar dhe se familja e saj shpëtoi falë xhaxhit që hapi derën me shkelma. Ajo gjithashtu shkruan se pronari hotelit i kishte kritikuar për ulërimat, pasi sipas saj ulërimat i kishin prishur gjumin.
Rrëfimi i plotë i qytetares:
Sot e kemi jetën e dytë! U bllokuam në anshensor për 20 minuta të zeza por ishte si 10 orë. Nuk dëgjonte asnjë. Nuk kishte as telefon të merrje, as mjete të thyeje derën. Ulërimat tona nuk dëgjoheshin. Ishte familja ime e shtrenjtë brenda. Djalit i jepja zemër, babit, mamit, xhaxhait, gegës por vetë isha gati të më binte të fiket: nuk kishte dritë, as ajër, as sinjal të merrnim në telefon! Ulërimat tona të medha “na shpëtoni, po vdesim, nuk po marrim frymë “do mbeten gjatë në mendjen time dhe do me duhet shumë terapi. Kur ishim në minuta e fundit te frymës, nuk degjoja asnjë nga jashtë të thoshte “jam këtu të dëgjoj” kur skishte asnjë sinjal tel për të marrë Policinë i humba shpresat dhe pyeta xhaxhain ta shkulte derën.
E qëlloi me shqelma shumë, çau dorën e këmbet, ishte shpresa jonë e fundit. Sot jetën e kemi nga K.Xh dhe Zoti që nuk më harroi! Faleminderit për ju që jeni lutur për mua! Falemindeirt o Zot! Jeta e njeriut në Shqipëri është e barabart me 0. Ska vlerë! Sa keq. Mos hipni me në anshensora në Shqipëri! Mos të ishte forca e nhaxhi tim në 12 të natës në anshensor te i erret ku asnjë nuk dëgjonte në mëngjes do gjendeshin kufomat.
Lutesha që unë të vdisja e para sepse nuk e duroja dot dhimbjen e të tjerëve! Por Zoti më deshi prap sot! Faleminderit Zot! Tani do iki të qaj me zë dikur larg. Më vjen turp që kam argumentuar kaq shumë me njerëz duke thënë Shqiperia do behët, është bërë e bukur! Lum kush ikën, e mjerë kush mbetet në këtë vend perl, por pa ligje, pa kushte, me njerëz të korruptuar, me plera që bëjne biznes me pallate të pa mbaruara, me njerëz pa edukatë, me njerëz shpirt keq.
I zoti i hotelit ishte ngjitur me ne qe ulërimin, pas një orë tha: Pse më prishe gjumin. Mirupafshim Shqiperia ime. Ika në 2005, kohët e fundit kisha 11 vite pa ardhur. Ndoshta shikohemi pas 25 vitesh të tjera sepse nuk kam ndërmend të vdes as në det nga skafet dhe as në anshensor apo rrugë të makinave!
