Prej katër ditësh, Izraeli dhe Irani janë në luftë me njëri-tjetrin dhe udhëheqja në secilin vend po kontrollon atë që ndodh.
Izraeli është një demokraci parlamentare dhe vendimi për të sulmuar Iranin u mor nga Kryeministri Benjamin Netanyahu me mbështetjen e Kabinetit të tij të Sigurisë. Edhe pse Netanyahu ka kontroll mbi strategjinë dhe operacionet ushtarake, çdo vendim për t’i dhënë fund fushatës do të diskutohet me atë kabinet të kryeministrave.
Ushtria e Izraelit drejtohet nga një shef i shtabit, i cili është përgjegjës për mënyrën e zhvillimit të ofensivës dhe është nën komandën e drejtpërdrejtë të ministrit të mbrojtjes, një post civil.
Irani nuk konsiderohet demokraci sipas standardeve perëndimore , megjithëse ka zgjedhje (të verifikuara rreptësisht). Autoriteti përfundimtar i takon Udhëheqësit të tij Suprem, Ajatollah Ali Khamenei, pushteti i të cilit zëvendëson atë të zyrtarëve të zgjedhur.
Khamenei është komandanti i përgjithshëm i forcave të armatosura të Iranit dhe ai ka të drejtë të shpallë luftë ose paqe. Irani ka dy forca kryesore ushtarake – ushtrinë e rregullt dhe Trupat e Gardës Revolucionare Islamike (IRGC), shumë më të fuqishme. Ndryshe nga Izraeli, forcat e armatosura të Iranit janë nën komandën e drejtpërdrejtë të vetë udhëheqësit suprem.
