Në Vatikan, lajmi për përkeqësimin e Papa Françeskut ka krijuar një boshllëk të thellë. Një nga Papët më energjikë të historisë po përballet me probleme në frymëmarrje. Pa fshehur asgjë, pa e dramatizuar. Deri dhjetë ditë më parë, ai ishte ende plotësisht aktiv, mes takimeve dhe angazhimeve jubilare.
Të premten në mëngjes mbajti fjalimet e zakonshme, me pak vështirësi në frymëmarrje dhe në të folur, më pas hipi në makinë dhe u shtrua në spital. Që atëherë, nuk është parë më.
Papa ka ndjekur me përpikmëri trajtimin. Nuk ka lejuar që sekretarët e tij të qëndrojnë me të. Ka vazhduar të punojë, ka pritur Giorgia Melonin dhe pak të tjerë, ka bërë shaka, por nuk ka dashur të tërheqë vëmendje.
Dhe kur në orët e fundit kur u përhap lajmi se gjendja e tij po përkeqësohej, alarmi u shndërrua në lutje.
Paprítur, diskutimet mbi dorëheqjen e mundshme, skenarët hipotetikë dhe intrigat politike veniten. Jashtë, në Sheshin e Shën Pjetrit të ndriçuar nga dielli, dëgjohet gjallëria e turistëve dhe lutjet e pelegrinëve që rreshtohen për të kaluar Portën e Shenjtë. Kur ata ndërthuren, vullnetarët e Jubileut hapin dhe mbyllin gardhet mbrojtëse.
Brenda Vatikanit, në korridoret e heshtura të Shtetit Papnor, mbizotëron pritja. Një botë e mësuar me strategji dhe thashetheme hesht; mbeten vetëm shikimet e shqetësuara, fytyrat e tendosura, pëshpëritjet e pakta. Një situatë gjithnjë e më e ndërlikuar
Për bashkëpunëtorët e Papës, kjo ka qenë një javë e vështirë, e mbushur me shpresë dhe pasiguri.
Në fillim, ndjenja se Papa nuk dorëzohet, se “gaucho” vazhdon të bëjë shaka, se një njeri me forcë të jashtëzakonshme dëshiron të kthehet sa më parë në Shtëpinë Santa Marta. Por më pas, frika se situata po bëhet më e ndërlikuar çdo ditë, se shpresa nuk është shuar, por është dobësuar, duke kërkuar gjithnjë e më shumë vullnet dhe forcë.
