Rreth 600 milion vite dritë larg Tokës, ‘rrahjet e zemrës’ së një vrime të zezë mund të kapen që vijnë nga qendra e një galaktike.
Astronomët së pari e zbuluan këtë sinjal, i cili përsëritet çdo orë, në vitin 2007. Më pas, dielli ynë bllokoi vrimën e zezë dhe ‘rrahjet e saj të zemrës’ nga pamja e satelitëve në 2011.
Në vitin 2018, duke përdorur satelitin XMM-Newton të Agjencisë Hapësinore të Agjencisë Evropiane të Hapësirës, shkencëtarët u mahnitën kur e kapën sërish sinjalin e saj. Ato zakonisht nuk zgjasin shumë gjatë.
Studimi u botua të martën në revistën Mujore Njoftime të Shoqërisë Mbretërore Astronomike. Rrahjet e zemrës së kësaj vrime të zezë u bënë të parat që u konfirmuan nga shkencëtarët në 2007, dhe tani është më e gjata që ata kanë kapur ndonjëherë.
A ka vërtet një vrimë e zezë një ‘rrahje zemre’? Shkencëtarët i referohen asaj si rrahje zemre, sepse pulsimi rreth vrimës së zezë krijon një sinjal përsëritës që mund të zbulohet. Dhe pulsimi i këtij sinjali të veçantë është i qëndrueshëm.
Edhe pse vetë vrimat e zeza janë të padukshme, disku i materialit rreth tyre, i quajtur disqe akretioni, prodhon dritë me rreze X që teleskopët dhe satelitët e ndjeshëm si XMM-Newton mund ta zbulojnë.
